ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;

Τι είναι αυτό που με κάνει να ονειρεύομαι ακόμα
κι αφού ξυπνήσω
δυο σκάλες ψηλές, τεράστιες
και στην κορυφή τους πόρτες κλειστές.
Όμορφες, πλουμιστές, πόρτες κλειστές.








Κόσμος πολύς που μιλάει τριγύρω
κι εγώ στροβιλίζομαι
και ζαλίζομαι
δίχως μιλιά.
Δίχως κανείς να με βλέπει.


Τι είναι αυτό που με κάνει να λέω ποιήματα
στ' αυτιά σου χαζά, το ξέρω
και να διαβάζω,
να ταξιδεύω
και να μην μπορώ χωρίς αυτά ούτε μια σκέψη.


Ακόμα και τώρα
που η ζωή ξαφνικά έγινε ευκολότερη
με την παρουσία της οικογένειας.
κι όλα είναι καλά και ήρεμα.
σα να ακούς συνεχώς τη φωνή
που δεν άκουσα ποτέ μου:
"Εγώ είμαι εδώ!"


Τι είναι αυτό που έχει στοιχειώσει στο μυαλό
την παρουσία και το όνειρο;
Μέσα σ' αυτή την ομορφιά και αρμονία,
κολυμπώντας στο αμνιακό υγρό,
κρατώ το δικό σου χέρι.


Δανείζομαι τα μάτια σου
να δουν αυτά που βλέπω.
Αυτά που ξέρω πως θα σου άρεσαν
και τ' άλλα που θα σχολίαζες.
Και χαμογελώ χωρίς μιλιά
όπως θα 'κανα στ' αλήθεια.
Γιατί δεν έχω τι να πω
αφού τα είπες όλα.