Ο ΡΩΜΙΟΣ

Σπόρια, τσίχλες πωλώ!
Καραμέλες σωρό!
Τρέξτε! Πάρτε παιδιά να χαρείτε!
Κοκοράκι λαμπρό, γλυφιντζούρι γλυκό,
μαντολάτο, εδώ θα τα βρείτε!
Εδώ το βοτάνι της αγάπης!
Εδώ είναι που κουρεύοντ' οι γριές!
Εδώ κορδέλες, καραμούζες καλές!
Εδώ οι Αφρικάνικες στητές!

Έχω και αγαλματάκια!
Χάρτινο πρωθυπουργό!
Έξυπνα παραμυθάκια καλέ,
για τον κάθε μπρούντζινο Ρωμιό!

Ποιος θε να 'ρθει ρωτώ,
στο πανηγύρι αυτό,
και δε θα γυρέψει ν' αγοράσει
τα πανέρια μου
απ' τα χέρια μου
το χαρταετό του να πετάξει.
Εδώ αφέντηδες ξεχνάτε
ό,τι έχετε λυπητερό.
Τα ταληράκια σας πετάτε σε με,
να σας πω, να σας πω, τον τυχερό!

Πωπωπωπωπωπωπώ!
Αχ! Τι κακό! Τι κακό!
Ο δικός μου ο χορός,
στο πανηγύρι αυτό,
για τον κάθε χάρτινο Ρωμιό!

Ξέρω ένα παραμύθι που λέγεται:
πως στήλη άλατος γένηκε
του Λωτ η γυναίκα
γιατί παράκουσε τον κύριο θεό
και γύρισε
τα Σόδομα και Γόμορα να δει
που καιγόταν.

Κι άλλο ένα ξέρω παραμύθι:
τα μαύρα χρόνια ο δύσμοιρος Ρωμιός
πως εγελάστη αμέτρητες φορές
κι ωσότου να του λείψει το φαΐ
εκοιμάτω!

Από τη μια το θάρρος θαυμάζω
της γυναίκας του Λωτ
και του Ρωμιού,
κιούπι γιομάτο με λαρδί
του τάζω!


Νικόλας Άσιμος