ΠΕΡΙ ΙΘΑΚΗΣ...

Εγώ που πάντα αποζητούσα την Ιθάκη
δε θα προλάβω να τη δω.
Η ζωή μου θα παραμείνει γεμάτη δράκους, τέρατα
και τεράστιο αγώνα με τα κύματα.
Δε θα μπορούσε να 'ναι αλλιώς.
Για να μείνεις στην Ιθάκη θα πρέπει να συμβιβαστείς.
Να μένεις και να περιμένεις.
Να βλέπεις τη ζωή σου να εξελίσσεται μέσα απ' τον Οδυσσέα,
μέσα απ' τους μνηστήρες και, κυρίως, όπως γουστάρει ο Όμηρος!


Από μικρή τη ζήλευα.
Δεν περίμενα να με πάει κάποιος.
Δεν μπορούσα να περιμένω.
Ανυπομονούσα να ξεκινήσω το ταξίδι.
Αντιθέτως με τον Καβάφη το 'θελα σύντομο...
όσο γίνεται πιο σύντομο.
Η ζωή μου τα 'φερε το ταξίδι να έχει πολλές φουρτούνες.
Εκεί που έλεγα πως έφτασα, άντε πάλι απ' την αρχή.
Και δε μ' ένοιαζε γιατί πάντα την έβλεπα μπροστά.
Κι αυτό μου 'δινε δύναμη και κέφι.
Μπορούσα να γυρίσω τη γη ανάποδα για να φτάσω.
Και το έκανα.
Κάμποσες φορές.
Σε δυο μέρες ξεκινάει το τελευταίο δρομολόγιο.
Η ψυχή πρώτη φορά σφιγμένη.
Η εικόνα δεν υπάρχει μπροστά μου.
Ξέρω πια πως η Ιθάκη δεν ήταν για μένα.
Το ταξίδι όμως γεμάτο.
Και όπως ακριβώς το ήθελα.
Αν ξεκινούσα απ' την αρχή δε θ' άλλαζα ούτε μονοπάτι.
Τα 'χω ζήσει όλα.
Όλα και όπως τα ήθελα.
Αλλά κυρίως δε συμβιβάστηκα.
Προσαρμόστηκα σε όλα, αλλά δε συμβιβάστηκα σε τίποτα.
Ακόμα κι όταν φοβήθηκα.
Ακόμα κι όταν ο φόβος έγινε τρόμος, εγώ προχώρησα.
Κι αυτό είναι δύναμη.
Και τώρα είμαι έτοιμη για μια καινούρια αρχή.

Όσο για σένα Ιθάκη, μείνε με την Πηνελόπη σου!
Εγώ θα πάρω την αγάπη μου κι όπου μας βγάλει!