ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ

Σπασμένο καράβι να 'μαι πέρα, βαθιά.
Έτσι να 'μαι.
Με δίχως κατάρτια, με δίχως πανιά
να κοιμάμαι.

Να 'ν' αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω.
Με κουφάρι γυρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω.

Να 'ν' η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά.
Έτσι να 'ναι.
Και τα βράχια κατάπληκτα και τ' αστέρια μακριά
να κοιτάνε.

Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές,
δίχως χάρη.
Κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι.

Έτσι να 'μαι καράβι γκρεμισμένο, νεκρό.
Έτσι να 'μαι.
Σ' αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό
να κοιμάμαι.



Γιάννης Σκαρίμπας