ΔΕ ΘΕΛΩ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΛΑΙΣ

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις
για όσα περάσαμε χτες.
Χαλάσανε τόσα πολλά,
μα βρες μονοπάτι ξανά.
Δεν ξέρει ο κόσμος να ζει.
Κατέβα να πάμε πεζοί,
εκεί που καθένας ζητά
να βρει τη μιλιά του ξανά.

Τον πόλεμο μισώ
κι απ' τη ζωή αποζητώ,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο.
Κι ας ήταν μια φορά να μ' είχες πάρει αγκαλιά...
το ξέρω, σου ζητώ πάρα πολλά!

Δε θέλω καρδιά μου να κλαις
για όσα περάσαμε χτες.
Δανείσου κι εσύ μια φορά
και βρες μονοπάτι ξανά.
Κι αν χάνεις αυτό που σε ζει,
δεν έφταιξες μόνον εσύ!
Αξίζει να ζουν σαν παιδιά
εκείνοι που έχουν καρδιά!

Τον πόλεμο ζητώ
για μια ζωή που δεν τη ζω,
να μη μου μείνει μόνο το παράπονο...
κι ας ήταν μια φορά
να δεις μικρέ μου φουκαρά,
πως μαλακώνω σα δε μου μιλάς σκληρά.


Νικόλας Άσιμος