ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ...

... μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα!
Λόγια που χαϊδεύουν τ' αυτιά
ψάχνουν να βρουν πώς θα γίνουν αρεστά.
Ούτε μια στιγμή αληθινά.
Χάσαν το δρόμο απ' την καρδιά
και μείναν στο μυαλό τους.


"Ο καθένας κάνει αυτό που θέλει!"
Προστασία στη "Δημοκρατία"!
"Ο καθένας", εδώ και χρόνια, οι ίδιοι.
Οι πράξεις ίδιες. Προχωρούν μπροστά (;)
τη δική τους τη ζωούλα.
Αυτή που ονειρευτήκανε:
Λεφτά, λεφτά, λεφτά...
μα πόσα τελικά θα τους είναι αρκετά;
Από 'να σημείο και μετά, μόνο στα χαρτιά.
Γεμίζουν το άδειο τους κουφάρι
με τον ατμό της δικιάς μας ζωής.
Κι εμείς τους αφήνουμε!
Συνεχίζουμε να ακούμε το τίποτα.
Κάποιοι ακόμα το πιστεύουν!
Λόγια αέρας, ζωές αέρας...
Και γι' αυτόν τον αέρα
κάποιοι πρέπει να χάνουν την ηρεμία,
την ελπίδα, την αξιοπρέπεια!
Αναλώσιμα προϊόντα.

Μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα!
τα ίδια ξανά και ξανά.
Πόσα χρόνια πια;
Μιλούν, αλληλοχειροκροτούνται
και χαίρονται!
Η δική τους ζωή εξαιρετική!
Προσοχή! Μη βγούμε απ' το κουτί!
Μην τους χαλάσουμε την αισθητική!
Κρίμα το παιδί!