ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ...

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναίτιο δάκρυ
ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια
των παιδιών που κρατιούνται χέρι - χέρι
των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται


Των ερώτων το τραύλισμα πάνω στα βράχια
ένας φάρος που εκτόνωσεν αιώνων θλίψη
το τριζόνι το επίμονο καθώς η τύψη
και το μάλλινο έρημο μέσα στ' αγιάζι

Ο στυφός μες στα δόντια επίορκος δυόσμος
δύο χείλη που αδύνατο να στέρξουν - και όμως
το "αντίο" στα τσίνορα που λίγο λάμπει
και μετά ο για πάντοτε θολός κόσμος

Το αργό και βαρύ των καταιγίδων όργανο
στην καταστραμμένη του φωνή ο Ηράκλειτος
των φονιάδων η άλλη πλευρά η αθέατη
το μικρό "γιατί" που έμεινε αναπάντητο




Οδυσσέας Ελύτης
Άξιον εστί (Απόσπασμα απ' "το Δοξαστικόν")