ΜΟΝΟ ΟΙ ΧΑΖΟΙ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ

Δε μιλάς! Αχιβάδα!
Δε μ' ενδιαφέρουν τα προσωπικά σου!
Ούτε τα "μαύρα" σου.
Όχι τώρα. Αν πεις θα φύγω.
Ας πούμε άλλα.

Κάνουμε παρέα...
...όταν δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω.

Δε σήκωνες τηλέφωνο;
Μιλούσες μ' άλλον.
Αιτούμαι ειδική άδεια!


Τη θυμάσαι τη Μαρία;
Πολλές και σε κουράζω...

Γιατί να μην έρθω σπίτι σου;
Γιατί είπες για μένα;
Σε ποιον και τι και πώς;

Δεν μπορώ. Πρέπει να 'μαι μαζί τους.
Ήταν μαζί σου;
Όχι!

Έλα, αλλά κρύψου.
Μη σε δει κανείς!
Τα "ουριά του παραδείσου" ήταν για μένα.
Κι ό,τι περνάει... μη μας δουν μαζί!
Πονάς; Πώς τολμάς;

Θες να με δεις;
Κάποια στιγμή...
τα καλύτερα ήρθαν.
Στην ουρά!

Δεν τα μπορώ εγώ αυτά!
Δύο μικρά παιδιά.
Τα δικά σου εννοούσα!

-Σ' αγαπώ!
-Μισό λεπτό!
Πέρασε μια ώρα;
Συμπτωματικό!

Εγώ θα 'ρχόμουν κι ας μην το 'λεγες!
Συμπαράσταση!
Μην έρθεις! Θέλω να κοιμηθώ.
...σε κάνα τρίωρο...

Θες αγκαλιά;
Με κούρασες πια!
Άλλη φορά!

Τζάμπα τα λεφτά!

Απωθημένο:
Κενό στη συλλογή μου.

Κέρδισα την ψυχή σου.
Μου φορτώνεις το κορμί σου;
Το μόνο που δε θέλω.

Γιατί δε φεύγεις;
Θα 'ναι καλύτερα για σένα...
τι θες να σου δώσω για να φύγεις;
Μπορώ να σου δώσω και δουλειά.
Αρκεί να 'σαι μακριά!

Άσε!
Αυτό που θέλω δεν μπορείς!
Εκεί ήσουν πολύ ειλικρινής.
Είναι αργά.
Ξεφορτώνω.

"Μ' εκνευρίζει να μη με πιστεύεις!"

Είπες πολλά για να περάσει η ώρα...
"μα όσα κι αν μου 'πες ψέματα,
σ' αγάπησα στ' αλήθεια".

Ας πρόσεχα!