ΕΥΤΥΧΩΣ!

Βαρέθηκα τα βρώμικα φουστάνια της Αθήνας!
Βαρέθηκα να πέφτω στα πόδια της βιτρίνας!
Το δράμα σ' επανάληψη να βλέπω με συμπόνια,
να σ' έχω στο κρεβάτι μου κι εσένα με κουπόνια!

Βαρέθηκα τα όνειρα στη χώρα των θαυμάτων,
τα σκεύη που αδειάζουνε σωρούς απορριμμάτων.
Το σύννεφο που σ' έπνιξε και θες να το διαλύσεις.
Το στόμα που δεν άνοιξες ποτέ σου να μιλήσεις!!!

Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεται
σε ταβέρνες, πλατείες κι αλάνες!
Ευτυχώς που δε χάθηκε ο έρωτας!
Ευτυχώς που υπάρχουν πουτάνες!

Βαρέθηκα να βλέπω το ληστή με το πριόνι
το γύρο του θριάμβου του να κάνει στο σαλόνι!
Να τρέμω κι απ' το φόβο μου να τα 'χω κατεβάσει.
Να είμαι εκεί που μ' άφησα, αλλά να μ' έχω χάσει!

Βαρέθηκα τον πάνσοφο τον υπολογιστή σου,
το χρέος που μου άφησε ο πρώην εραστής σου!!!
Βαρέθηκα τους πάνω! Βαρέθηκα τους κάτω!
Το τρύπιο μου φιλότιμο που έφτασε στον πάτο!


Βασίλης Γιαννόπουλος