ΜΕΓΑΛΩΣΑ

Μεγάλωσα
στο τέρας της πόλης.
Ήπια φόβο πολύ,
ήπια μόλυνση,
ήπια ψέματα.
Κατάπια λόγια λιπαρά.
Ξεγλίστρησα απ' τον πόθο μου να μάθω.
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω:
γιατί είμαι εδώ;
Γιατί είμαι εδώ;

Μεγάλωσα
μ' αισθήματα χημείας,
με στυλ δοσοληψίας,
με βλέμματα συμπάθειας
και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί.
Εμείς;
Άλλο εμείς.
Άλλοι εμείς.

Πάντα γι` άλλα μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Έτσι δεν πονάμε.
Έτσι ξεχνάμε.

Μεγάλωσα.
Τέρας της οικογένειας.
Ανούσιας ευγένειας με ψευτοϋποταγή.
Ηθοποιός.
Παιδί στο ρόλο του μεγάλου.
Δε σου μιλώ για βία.
Μιλάω για βιασμό.
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο.
Με μία εφηβεία λάσπη στο σιχαμένο άστυ,
ενήλικας μετά νευρωτικός.
Πάντα γι` άλλα μιλάμε.

Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Έτσι δεν πονάμε.
Έτσι ξεχνάμε.

Μεγάλωσα.
Σύνδεση otenet.
Γλυκά απ' το Pallet.
Μετά στα Silhouette.
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαΐ.
Τα όνειρα σε σύνθλιψη.
Αργότερα η κατάθλιψη.
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό.
Πάμε γι` άλλα μια ζωή!
Πάμε γι' άλλα!
Βάλτο στα πόδια!
Πονάει πολύ!
Σε φτύνω - σε φιλώ.
Δε σε πάω, μα σ` αγαπώ.
Παράνοια - διάνοια - επιφάνεια.
ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ - ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ - ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ
Στεριά.
Πιάσαμε στεριά.
Δάκρυα, καυτά μου δάκρυα!
Ο πόνος μαλακώνει.
Δάκρυα, καλά μου δάκρυα!
Βιολογικός καθαρισμός.
Πάντα γι` άλλα μιλάμε.
Πάντα γι` άλλους μιλάμε.

Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Έτσι δεν πονάμε.
Έτσι ξεχνάμε.


Μεγάλωσα.
Αγάπη πριν το Άλφα
και κάτω απ` το μηδέν.
Το υποσυνείδητό μου
το χώμα του λασπώνει.
Τους σάπιους μου καρπούς ανακυκλώνει.
Μεγάλωσα
μα το παιδάκι κλαίει.
Δεν ξέρει γιατί φταίει.
Δεν έχει πού να πάει.
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη.
''Kαλά να πάθει!" - "Καλά να πάθει!" - "Καλά να πάθει!''
Η μάνα του φωνάζει.
Του δίνει γάλα, το μαλώνει...
έτσι πια θα το μεγαλώνει.

Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Έτσι δεν πονάμε.
Έτσι ξεχνάμε.

Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί.
Να ζεις την απουσία.
Να γίνεις εξουσία.
Να μάθεις να γελάς
και να παραφυλάς.
Να παίρνεις αποφάσεις.
Ν' απαγορεύεται να χάσεις!
Μεγάλωσα σημαίνει
να ζεις μ' αυτό που σ` αρρωσταίνει.
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια.
Να βγάζεις τόνους τα σκουπίδια.
Να ρίχνεις σ` άλλους τ` άδικα.
Να βλέπεις πρωινάδικα.
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις.
Να αιμοδιψάς για τις ειδήσεις!
Να λες και yes, να λες και no.
Να συνηθίζεις τα πορνό.
Να πολεμάς στον καναπέ.
Να μην μπορείς χωρίς φραπέ.

Πάντα γι` άλλους μιλάμε.

Μεγαλώνω θα πει
να έρχεται η ανατροπή.
Οι καιροί να στη φέρνουν.
Τα μυαλά σου να γδέρνουν.
Να ζητάς να κουρνιάσεις
και να βρίσκεις οάσεις
στις ψυχώσεις των άλλων
που 'χουν για περιβάλλον
ίδιες φάτσες με σένα.
Γόνατα λυγισμένα.
Όνειρα ξεχασμένα.

Πάντα γι` άλλους μιλάμε.
Έτσι δεν πονάμε.
Έτσι ξεχνάμε.



Χαρούλα Αλεξίου