ΑΝΤΕΧΩ

Πήρες τις νύχτες σου,
τις καληνύχτες σου,
χάθηκες μές στη βροχή.
Άφησες μία φωτογραφία
για να μιλάμε μαζί.
Ό,τι παράτησες,
είν' όπως τ' άφησες.
Όλα είναι ίδια εδώ.

Όλα βουλιάζουνε
κι όλα ρημάζουνε
πάντα στον ίδιο σκοπό.
Κι εγώ ακόμα εδώ.

Γύρω μου πρόσωπα
κρύα κι απρόσωπα.
Απελπισμένες σιωπές.
Χάρτινα άσματα,
ροκ αποσπάσματα,
απεγνωσμένες φωνές.
Βράδια ανόητα.
Πάντα αυτονόητα
χάνονται μέσ' τον καπνό.
Όνειρα ήπια,
χρόνια ερείπια
πάντα στον ίδιο σκοπό.
Κι εγώ ακόμα εδώ.

Αντέχω ακόμα μάτια μου!
Αντέχω!
Σε σένα ελπίζω μάτια μου.
Μόνο εσένα έχω!
Αντέχω ακόμα μάτια μου!
Αντέχω!
Μόνο για σένα μάτια μου.
Μόνο για σένα αντέχω!

Έρωτες διάφοροι,
μόνοι κι αδιάφοροι,
σέρνονται δίχως μιλιά.
Η εγκατάλειψη
σε επανάληψη.
Μια ιστορία παλιά.Όλα είναι γνώριμα.
Ίδια κι ανώριμα.
Πότε θα φύγω από δω;
Όλα τελειώνουνε
όλα παγώνουνε
πάντα στο ίδιο σκοπό.
Κι εγώ ακόμα εδώ!



Βασίλης Γιαννόπουλος